Afscheidsborrel
Afgelopen vrijdag was het zover De Afscheidsborrel….
Zoals dat gaat was het op donderdag een stralende zomerdag, heet en 21 graden en waren de voorspellingen voor vrijdag slecht, zucht! Het bleef spannend toen de stortregen vrijdagochtend Amsterdam blank zette. We verplaatsen de borrel van buiten naar de mooie lichte overkapping van de openbare Werkplaats. Toen braken boven onze verwachting en de voorspelling van het KNMI de zonnestralen door de wolken. Toen de eerste gasten arriveerden werden de stoelen weer buiten gezet en zaten we zalig in de zon te genieten. Er kwamen nog een paar kleine buitjes, maar dat was goed te doen. Zeker, omdat we daardoor konden afsluiten met een bijzonder mooie dubbele regenboog!
Rond twee uur waren we met een klein team paraat om de borrelruimte leeg te maken, aan te vegen en in te richten. Louise en zus gingen voortvarend aan de slag met de heerlijke catering. Rond vier uur waren we net klaar om de borrelaars te ontvangen toen Henk en Pien als eerste het terrein van de Openbare Werkplaats opreden. Als snel liep het vol en reden we de expeditietruck naar de voorzijde, zodat iedereen een kijkje kon nemen.
Nu al het plastic van de stoelen en kasten is verdwenen is het een indrukwekkend geheel geworden. Mooi licht bamboehout gecombineerd met antraciet en RVS. De keuken, douche en het slaapgedeelte is multifunctioneel en efficiënt ingericht. De WC uitschuifbaar. De woonkamer ruim doordat de stoelen kunnen draaien. De kastjes blijken praktische extra zitplekken. Achter op de laadklep pronkt de crossmotor. De ohhhs en ahhhs zijn niet van de lucht, de aanwezige kinderen (van alle leeftijden) waren niet weg te slaan uit de truck. Een mooi moment na drie jaar hard ploeteren. We begonnen zonder ervaring, hebben alles proefondervindelijk opgezocht, gemaakt en vooral ook ‘her’ gemaakt in onze mooie rooie, ronde, taps toelopende, nergens rechte expeditietruck.
We wisselden elkaar bij de truck af om niet steeds hetzelfde verhaal te hoeven vertellen. Dat lukt natuurlijk niet want iedereen wil weten hoe het is om een expeditietruck te maken. We keken elkaar regelmatig met begrip aan. Want het is niet uit te leggen hoe ontzettend veel werk het is om zelf te bouwen, daar hebben we een blog met korte uitleg aan gewijd. Zeker, omdat we er ondertussen ook wel klaar mee zijn. Ware het niet, dat we nog niet klaar zijn….
Waar gaan jullie heen? en wanneer gaan jullie vertrekken? zijn ook veel gehoorde vragen. De komende weken richten we de electrakast in, plaatsen de nieuwe dieseltanks en accubakken en dan gaan we op pad. We hebben besloten om eerst naar het zuiden te gaan voor een testrit om uiteindelijk oostwaarts te gaan naar China. Deze zomer vliegen (paragliden) we dikke kans op de Franse, Spaanse en Italiaanse bergen en doen we Marokko aan. Wie weet vinden we een beveiligde karavaan en zakken verder af Afrika in. Alhoewel de strijd en ziektes meer oplaaien in de hoorn. Dus kan het zomaar zo zijn dat we via Oost-Europa, Rusland, Kazachstan en Mongolië naar China trekken. Kortom we kunnen alle kanten nog op en bekijken in vrijheid waar we heen trekken met ons ’tiny house’.
We hebben genoten van de ruim 100 borrelaars, schor van het praten en zere voeten van de rondleidingen sloten we de avond met een grote glimlach af.
