De Spaanse Noordkust

Na San Sebastian rijden we verder de kust af waarna we iets naar het binnenland afzakken naar Bilbao. De zeezichten onderweg zijn magistraal, steile kliffen en dorpen die aan rotsen gehangen lijken te zijn. Gele stranden en groene bossen.

Bilbao

Hij verdient het om in de ruimte te staan, daarentegen staat het bijzondere gebouw in een volle stad, wat een gebouw. Wat jammer dat het daar staat. In een park op een heuvel het kan zoveel beter en ruimte is er genoeg. Het museum is inventief ingericht, waardoor de aandacht bij het gebouw blijft, knap gedaan. De voorstelling is modern er groots, letterlijk. Kunstwerken zo groot dat ze op een heuvelrug goed passen, staan binnen. Mooi weefwerk van Marie Aalders. Mondriaans in katoen. Landschappen uitgewerkt in de kleuren van de modernen. Ontworpen met een weefgetouw. Ontwerptekeningen die voor Monet niet onder doen. Indrukwekkend in haar eenvoud.
Zou de opkomende mist, die inzet en het gebouw bewust in de wolken zet een voorteken zijn? Als we uit het museum lopen begint het te regenen. We eten onderweg naar de bus hete taco’s.

Het uitzicht op de stad vanaf de camperplek is fenomenaal.

Sprankelend glas in lood

We overnachten aan een meer vlakbij Rosa. Mooi in de natuur met wijdsuitzicht. Als we ’s ochtends wakker worden is de wereld wit en berekoud, -2 graden met straffe wind! Door de sneeuwstormen rijden we naar Léon. Bijzonder om te zien hoe de kou na de bergen neerslaat op de gele uitgedroogde velden. We bezoeken de fenomenale Kathedraal de Maria met enorme glas-in-lood-ramen, overal waar je kijkt. Alsof het gehele dak is vervangen door glas, daarna vallen alle gebouwen en kerken in het niets. Het oude deel van de stad Léon is uit de Romaanse tijd. Dat is te bemerken overal waar je kijkt, is wel iets moois te zien en dat lukt prima met muts, handschoenen en lange onderbroeken. Als je tenminste regelmatig opwarmt en een van de vele kroegen induikt. De rode wijn stroomt goed, de tapas zijn niet te versmaden en de stad wordt steeds mooier.

Fans

Spanjaarden blijken uitbundig. Als we op een camperplek staan lopen velen om de truck heen om hem te bewonderen. De foto’s zijn niet van de lucht. Op elke plek waar we staan gebeurt dit. De duimen gaan omhoog zelfs als we voorbij rijden. Vragen worden gesteld. Woorden van bewondering geuit. Het is een bijzondere ervaring. Zelfs politie en allerlei soorten en gemeentewerkers piepen elkaar op. Niet overdreven komen er dan soms drie wagens aanrijden met mannen die komen kijken. In het begin dachten we wat komen al die mensen doen? Hebben we iets fout gedaan? Daarna kwam het enthousiasme en beantwoorden we alle vragen. Nu blijven we vaker zitten en steken de duimen omhoog.