De Turkse bergen in

Dan zijn we in de bergen, majestueuze bergen. Het zonlicht valt op een dal, dat mooi uitlicht. Over een paar dagen ontmoeten we team green, de Zenvan met wie we de komende maanden gaan optrekken. We hebben er zin in!

We stiefelen gestaag omhoog en omlaag. De wegen zijn redelijk goed. De vrachtwagens rijden soms over alle banen, drie lagen dik omlaag. Het tempo is te verschillend en het remmen en remvermogen ook. We ohen ahen wat af! Een plek voor de nacht is minder eenvoudig langs de tolweg. We staan vandaag weer ouderwets bij de vrachtwagens. We verkassen als er een koeltruck naast ons komt staan en aanslaat, dat is erger dan de stem van een Moeddhien, die we op de achtergrond horen. Grijns, en weer terug naar de oude plek, omdat de koelwagen vertrok en de nieuwe plek enorm naar uitlaatgas stonk en we er veel meer herrie van de snelweg hoorden. Zo blijf je bezig. Nu blijven we staan waar we staan, hebben we besloten! De hele nacht rijden vrachtwagens af en aan. Piep piep piep. We slapen tussen het wakker schrikken door een beetje. Dat wordt later wat slaap inhalen. Nu nog 200K te gaan naar Kayseri waar we onze reisgenoten ontmoeten en plannen maken voor de komende maanden, yeah leuk.

Hoogvlakte 

De wolken werpen schaduwen op het grote bergen massief. De lucht is hel blauw. De kleuren van het landschap variëren van licht zand naar licht bruin met wat groene stroken van de kolen. We rijden op een hoogvlakte van circa 1200 meter. Het midden van Turkije bestaat voornamelijk uit een grte hoogvlakte. Het is vanzelfsprekend iets kouder met 21°, maar dat is best lekker. Het uitzicht is wijds en fenomenaal, het is indrukwekkend mooi. We doen bergopwaarts een wedstrijdje met een oude Mercedes truck en moeten er allemaal om lachen. Met een vrolijke toeter nemen we afscheid. Ze toeteren hier vaker als ze langszij komen, zodat je weet dat ze er zijn. In het begin schrokken we hier van. Het went alweer. Wat is het hier mooi!

Bij Yeşilhisar met het uitzicht op de majestueuze Ercİyes gebergte naderen we Kayseri. Hier wordt in de winter geskied. In dit seizoen wordt het rijkelijk aanwezige fruit gedroogd. We rijden langs drie moerasmeren de Sultan Marshes en Col Gölü, maar zien ze niet. Hoe dan? Ze staan helemaal droog. Het moeten hele grote meren zijn volgens de kaart, wel enkele kilometers in omtrek. Ze staan gort en gort droog.

Red meets green

Na een kort ritje met mooie uitzichten bereiken we Kayseri. Wat een mega stad is dit, ruim als Brasilia. Veel hoogbouw, grote lanen en snelwegen. Grote parken. Alles is groot. Daar verenigen we ons met onze maten van team green bij het landingsterrein. We spreken een paar lokale piloten, zien een paar glijvluchten en besluiten de oude stad te gaan bekijken. Na een zalig en gezellig diner met een toetje van een jarige 16-jarige uit Doetinchemse, sluiten we de avond af met het uitwisselen van de cadeautjes en het maken van de eerste reisplannen. Dit keer was Daphne de jarige!

We slapen bij het restaurant in Telas en krijgen thee en een heerlijk broodje en vruchten drank van de bewaker. Wat een gastvrije mensen! Vandaag is het Koos zijn uitpak dag 🤪. Wij hebben weer een kist vrij. Doos voor doos wordt bekeken, en de puzzel gelegd hoe de onderdelen in elkaar passen. Ondertussen is een school bezig met zijn uitje en worden er allerlei spelletjes gedaan met de tieners. Erg leuk om te zien. Een ervan is een soort van stoelendans met cijfers. Je moet steeds groepjes maken van het cijfer dat de leraar zegt. Wie niet bij het groepje bestaande uit het juiste aantal staat valt af. Vandaag is een fijne relax dag met her en der een loopje. Het mooie uitzichtpunt over Kayseri aan een westzijde en later op de dag aan de oostzijde bij Erkilet het Hidirellez Pavilion. De mogelijk ooit een rustplaats van de Sultan wordt opgeknapt en wordt een wetenschappelijk eerbetoon aan astrologen en een sterren kijk plek voor iedereen. Het zat onder de graffiti en was gedeeltelijk ingestort. We worden vergezeld door een leukerd met een bruin en een blauw oog. http://www.kayseri.gov.tr/kocasinan1 We doen als de lokale bevolking en picknicken in een parkje. Het is weer stralend weer.

Naar huis

Daar zit ik dan in mijn uppie in de kleine vertrekhal van Havalimanı Kayseri Airport onderweg naar NL, voor een paar daagjes. Het was een onrustig en kort slaapje. We staan voor 100 TRY op het vliegveld, waar het natuurlijk bedrijvigheid geeft. Jammer genoeg lukte het niet heen een rechtstreekse vlucht te krijgen, terug komende dinsdag wel. Het voelt een beetje raar om ineens alleen te zijn en om weken naar Turkije te rijden en dan in 5 uurtjes thuis te zijn 🤔. Zeg maar 1000K per uur vliegen hebben we gereden. Heel veel! De overstap in Istanbul Sabiha Gokcen is ronduit chaotisch. We moeten op rare plekken lang wachten, dat geeft veel mensen stress, aangezien de overstaptijd met een krap uurtje kort is. We worden als groep passagiers per bestemming bij elkaar gezet. We worden in rap tempo naar de gate gebracht, waar we vervolgens weer lang in de bus wachten. Evenzo in het vliegtuig. Uiteindelijk vertrekken we een uur later om 9.50. Gelukkig een hoop vriendelijke mensen aan boord.

Van Istanbul naar Amsterdam! Ik ben een paar dagen thuis. Er zijn wat zaken te regelen. Buuv Danieel pikt me op van de bus, super lief 🥰. Heerlijk alle vergeten spullen inpakken, eten kopen, post en andere zaken afhandelen. Beetje de beste zangers kijken, heerlijk programma en hup naar bed. Goedemorgen, getver mist maar wat mooi! Vandaag een dagje Rotterdam. Heerlijk even langs pa en ma en ook Piet en Megan komen spontaan langs, leuk🤩. Slapen bij Es in Amsterdam en hup naar Schiphol 🛩️. Dan begint het gedonder. Twee zwanen 🦢🦢 op het spoor, ik en met mij, zo’n kleine 500 reizigers hebben nu al drie treinen 🚄🚃🚂 gehad, die niet 🚉 vertrokken. We hebben ons suf gelopen. Er is weinig communicatie, omdat niemand het weet. Ondertussen staan we nog stil op Amsterdam Centraal….gelukkig ben ik vroeg genoeg vertrokken. Ondertussen lees ik een mooie quote ‘You know what real luxery is, inner peace!’ en denk gelijk ‘inner peace van je ouders is inner peace in het kwadraat’. Alhoewel die quotes soms geweldig zijn, wordt ik er, soms ook een beetje week van. Het zijn er ook belachelijk veel, alsof al die mensen, alleen in unieke quotes spraken. Lijkt me te grappig om nep quotes te bedenken, die evident niet kloppen en waarvan je geweldig in de lach schiet. Nu moet ik er natuurlijk een verzinnen… eh. ‘Vrijheid van meningsuiting is de bron van de monarchie, Beatrix’ . Oké te serieus. ‘OK, ik help je bij je huiswerk en leer je over belastingen. Ralph, geef me 30% van je ijsje, Megan’ . For the incrowd’. Vraag maar dan vertel ik het je. Ik heb immers een fotografisch geheugen, Mark’. Kan grappiger. Wie verzint een goede?

Oostwaarts

Na een vertraging van een uur en vier uur vliegen ben ik er weer, Kayseri. Prima vlucht met gezellige mensen en vrolijke baby’s. De agent van de paspoort controle kent me nog 😉. Hurah, lekker warm hier 24°! Toen ik de zaken in Nederland regelde, heeft Ed dat hier gedaan. We hebben een tol sticker, de tank is gevuld en de boodschappen zijn gedaan. We slapen vannacht naast de dierentuin. We zien de bavianen zitten. Lekker bijkletsen, hapje eten, contact met een oudere heer, die pompoen pitten droogt op de parkeerplaats. We krijgen meloenen en een broodje en geven appels. Taroof je raakt er aan gewend en leert ook zelf gastvrij te zijn. Iets klaar te hebben liggen om te geven. Het voelt alweer al weer als vanouds, dan ben je er weer echt. We denken dat veel oudere mensen moeten werken, omdat de inflatie zo hoog is in Turkije, 9% per jaar (was ooit 32%). Hun spaargeld is niet veel meer waard.

Dan gaan we verder op weg naar het Oosten. De weg naar het Oosten is goed. Bij Gürün zien een Karavaan Serai langs de weg liggen met een mooie vorm en poort. Hij is gesloten binnenin schijnt een bijzondere schrijn/ tombe te staan. Het uitzicht is wijds en kaal. Zo rijden we een flink stuk door met mooi uitzicht. De herfst doet ook hier zijn intrede. De bladeren kleuren geel en rood. Als de avondzon er op valt is het een feest aan kleuren om te zien. We lunchen bij Darende een mooie kloof met een forellen kwekerij en maken een wandeling langs de watervallen. We zijn de vissen tegen de stroom in omhoog klimmen. De paden zijn verder in de kloof smal en uitdagend, maar we gaan er voor.

We overnachten bij een niet afgebouwd modern evenemententerrein bij Doğanlar Mahallesi. Een brug over de vallei, een kabel tokkelbaan, stoere schommels over de rand, spring systemen, halve restaurants en appartementen. Alles staat er nog, van de cement zakken tot het ijzeren vlechtwerk en de marmeren tegels. Het had zo afgebouwd kunnen worden.. Nu is het cement hard, het ijzer verroest, het marmer afgebroken en de half affe muren zijn deels ingestort. Doodzonde. Wat zal de oorzaak zijn Corona of toch de aardbevingen? We rijden langzaamaan richting het gebied waar de aardbevingen plaats hebben gevonden. Veel is alweer opgebouwd, wegen hersteld. We zien nog vele tenten en container woningen, compleet met schotel op het dak. Bij de ingangspoort zit niemand, toch worden we gespot. Even later wordt een mannetje afgezet en in de ochtend moeten we het schrikbarende bedrag van 75 cent afrekenen.

We staan geweldig mooi bij het meer Jazar Gölü vlakbij Sivrice, op een verlaten picknick plek. Door heel Turkije vind je deze mooie plekjes. Keurig aangelegd, maar niet onderhouden, zo jammer. Het is 25° we zijn allemaal aan het pummelen: beetje kitten, wat fotografen, fiets repareren, sausje maken, wat tekenen, wc tje fixen, iedereen doet zijn ding, lekker. De lokale katjes komen schooieren en hebben geluk. Ze krijgen een lekker hapje. Wij ook een lekkere kip broccoli schotel met aardappelen van thuis. Ha ha de echte Hollander op reis, maar het valt mee. Als je maanden weggaat heeft het niet zo’n zin iets thuis te laten, dus de aardappels van buurman Jan gingen ook mee op reis. Zo ver zijn die Frieslanders vast nog niet geweest. Ook vele blikken, zelfs enkele Spaanse, die zijn wel bereisd. Grijns, je moet Edgar er eens over horen. Ik denk ze komen vast nog van pas, honger zullen we niet hebben! Het is enorm gaan waaien. Mooi hoe de wind over het meer slaat. Betekent wel dat de vliegplek hier zeker niet vliegbaar is. Na het ontbijt nog even wassen en dan gaan we weer op pad. De buurtjes moeten nog even een wasje uitspoelen bij het lokale waterpunt en dan zijn we er weer helemaal klaar voor. Op weg naar Diyarbakır. We volgen de mooie route langs het meer als de zon weer doorbreekt.

Alles kleurt donkergroen en donkerrood rond Ergani. De aarde de dennenbomen, net als de herfst. Sinds met stukjes oker er zit veel ijzer in de grond. Ook de daken van de huizen kleuren rood. Hier in de hoge bergen zijn veel afgravingen en nieuwe wijken. Het een zal met het ander te maken hebben. Het is anders, maar wederom kleurrijk en mooi. De politieposten veranderen naar militaire posten. Overal zie je camera’s hangen, voor het verkeer of de controle? We bereiken Koerdisch en een beetje Armeens gebied. Het honderdjarig bestaan van Ataturk Turkije is nabij, overal oefenen de scholieren en de militairen voor de grote dag. Daarna komen weer grote dalen en landbouw gebieden. De aarde lijkt hier rijk, vruchtbaar. Er is voldoende water. Hier stromen meerdere rivieren. De eerdere zandkleurige en oranje kleigronden zijn veranderd in donkerrode tot donkerbruine aarde. Het ziet er dan gelijk heel anders uit.

Oude steden

We rijden naar Diyarbakır, waar we parkeren bij de Migros, aangezien de satelliet verbindingen uitvallen rijden we onverwacht al bijna de oude stad in. We dachten een mooie oude stad aan te treffen, maar het valt tegen. De armoede, de verwoestingen van de aardbevingen? We doen een loopje door de oude stad, bezoeken de stadsmuren, drinken een theetje in de mooie overdekte markt. De stadsmuren zijn indrukwekkend. Ook omdat je er zonder relingen zo vanaf kan vallen een meter of 15-20 omlaag. Bezoeken de binnenplaats van de grote oude moskee tijdens het vrijdagmiddag gebed. De binnenkant is voor een andere keer. Na de boodschappen bij de Migros, rijden we via het universiteitsterrein de stad uit. De bewaker keek wel even vreemd op toen wij er aan kwamen. De picknick plek was hier niet toegankelijk, dus zoeken we en plekje buiten de stad. In Sur aan een klein riviertje vinden we een mooie. Tijd voor de traditionele kaasfondue. We genieten van een rustige avond.

Na de enorme graanvelden rond baykan waar we in stijl lunchen, komen we in een heel erg mooi berggebied. We zijn onderweg naar een krater in de buurt van Tatvan, dan zijn we een aantal dagen offline. We staan 2.260 meter hoog en droog, wel koud 8 graden, maar heel mooi. We hebben uitzicht over het grote Vanmeer. De volle maan schijnt magisch op het schiereiland. Morgen staan we nog iets hoger in de Memrut Daği vulkaan. Het inspectieteam is op de electrische fietsen op pad gegaan en komt enthousiast terug! Vandaag wordt 100 jaar Turkse Republiek gevierd, gelijk met de verjaardag van mijn broer, gefeliciteerd! 🥳