De Turkse zuidkust

We rijden deze week de fantastisch mooie Turkse zuidkust af, totdat we bij Mersin door steken naar Kayseri.

10 oktober We zijn in Turkije! De grens bij Keşan was wat trager en we bleken voertuig bewijs deel 1b nodig te hebben, 🤔 die ligt thuis😬. Dat blijkt het enige document te zijn, waar de eigenaar op staat, ok. Bij ons is die voor de verkoop dus niet nodig, toch. Wel dus….gelukkig konden we in alle documenten een kopie vinden. Kwam alles toch weer goed. Welkom in Turkije!

Gelibolu

Het is aangenaam warm met 26 graden. We rijden over het schiereiland Gelibolu naar een vliegstek, waar het bijna 280 graden vliegbaar is. Hoe is het mogelijk, de wind komt net iets te veel van opzij. We bezoeken dan maar een vuurtoren en een oorlogsmonument uit de Eerste Wereld oorlog. In maart 2015 zijn hier ruim 30.000 jonge jongens gedood bij de beruchte zeeslag van de Dardellen. Het was een beslissende slag uit de eerste wereldoorlog. De zeestraat van de zwarte zee langs Istanbul. Waar nu de graanschepen uit o.a. Oekraïne langs moeten. Ze kwamen uit de Common Wealth gebieden de soldaten van toen: UK, Australië, India, NZ en natuurlijk Turkije. Hier eren ze het commando team dat met 7 man 2.500 soldaten moest tegenhouden. Op vele muren in de omliggende dorpen zien we de commandant nog afgebeeld staan. We rijden door piepkleine dorpjes, over heuvels, door dennenbossen en vinden een geweldige plek aan de kust om te overnachten. Geen moskee in de buurt, huray. Net als we slapen komt de politie en moeten we verkassen naar Eceabat een stad 25K verderop. Je mag vrij staan in Turkije, maar hier is een herinneringseiland en daarom mag het niet… We rijden er in het donker heen. Negeren, de verboden in te rijden borden voor vrachtwagens. We moeten immers verplicht naar het centrum. Passeren een politiebureau, waarschijnlijk van de aardige agent aan de telefoon en parkeren in de haven. Lekker, in de haven, zijn we thuis. Er staat een flinke wind. We denken nog lekker rustig slapen, maar we staan voor een moskee en worden, door een mooie stem van de Moeddzin gewerkt, voor het ochtendgebed. Na het ontbijt onderzoeken we de overtocht per veerboot, dat gaan we doen. We pinnen Turkse Lira in de enorme rij van pinautomaten en kopen een ticket voor 185 TL, ongeveer delen door 3 en twee nullen eraf, kortom 6,39 euro.

Çanakkale

We gaan met het pondje over de zee van Marmara over naar Çanakkale. Op het smalste punt is deze zeestraat 700 meter breed. Op dat punt staan aan beide kanten van de Bosforus een fort. De Anadolu-burcht uit de 14e eeuw en de Rumeli-burcht uit de 15e eeuw. Beiden met als doel sinds 1453 Istanbul, het oude Byzantium (7e eeuw bc) en Constantinopel (4e eeuw nc), in te kunnen nemen. Gisteren zagen we de mooie rode Çanakkale 1915-brug, die op 18 maart 2022 in gebruik is genomen. De brug is ’s werelds langste hangbrug, die hadden we ook kunnen nemen, maar het loopt anders. Bijzonder is de brug over de Dardanellen, de zeestraat die de Zwarte Zee met de Egeïsche Zee verbindt. Hij verbindt Europa en Azië en heeft een vrije overspanning van meer dan 2 kilometer. Naast de verbinding van twee continenten overbrugt het de breuk tussen twee continentale platen. Het is mede daarom een hoogstandje. Er waaien hier ook nog eens sterke winden, er is hoge seismische activiteit en veel verkeer met grote vrachtschepen o.a. uit Oekraïne. Met alles is rekening gehouden, knap werk. We ontmoeten Steven, die in twee maanden vanuit NL op de e-fiets op pad is gegaan en in Turkije is beland. Doel was Istanbul, maar hij vindt het heerlijk en wil verder. Hij slaapt overal in zijn tentje, bij de wilde honden, die hem beschermen als onderdeel van de roedel. Tot de volgende reiziger komt. Best spannend dachten wij, maar nee hoor. Poepen in het wild daarentegen wel 😂.

We zakken de zuidkust van Turkije af en beginnen in Troje

We bezoeken de buiten opgravingen van Troje. Het grote museum is vast geweldig, maar het weer ook. Het stukje wat we zien, is ook al indrukwekkend. Turkije is een groot openlucht museum. Wat een rijke geschiedenis heeft dit land, zoveel volkeren hebben hier gewoond, bizar interessant.

In Gömeç vinden we een mooie overnachtingsplek, hopelijk gaat dat vannacht goed. Eerst een biertje aan het strand met stevige wind WK6 misschien wel 7 en kite surfers. Dude wat een happy place! ✌️🫶 Dan eens zien of we kunnen bijpraten met het team Green, die de eer hoog heeft gehouden en een paragliding prijs binnen heeft gesleept.

We rijden tussen de olijfbomen richting Izmir. Op veel plekken aan deze kant van Turkije zien we steengroeves en zandafgravingen, er wordt ook overal veel gebouwd. Regelmatig staan er platen marmer langs de weg. Rond Izmir stikt het van de industrie. Niet gek met een haven in de buurt. Het is een miljoenen stad met veel voorsteden en vrijwel alles hoogbouw. Overal tussen de flats staan glimmende moskeeën. Ze schitteren in de zon. Goede ruime en drukke wegen, dat hebben ze hier ook, flink opletten. We moeten nog steeds een tol pas regelen, dat is nog niet gelukt. We zijn nu al een keer langs een poort gereden. Overigens zonder mensen of een tol prijs? Diverse benzinestations hebben ze niet en een postkantoor hebben we nog niet kunnen vinden. Het is nogal een zoektocht. We begrepen bij een benzine station dat we er tien dagen voor hebben om het te regelen, dat schiet al op…

Heerlijk we staan op het strand van Selçuk. Het is 27°. Even verderop is een filmset bezig. Op het strand is het een rare mix van mensen. Duidelijk buitenlandse vrouwen in badpakken in de zee. Mannen aan het vissen of ze staan te kijken. Turkse vrouwen met de lange broek aan met de voeten en de pijpen in het water. Diverse auto’s op het strand. Sommige met harde muziek. Dan loopt een setje voorbij op bergschoenen met rugzakken, die ergens een tentje gaan neerzetten. Er staan ook al het een der verschillende tentjes. Een van de mannen die bij tourbuurt de wc annex strandtent… eh eerder sec een uitgifte punt voor drankjes bedienen en schoonhouden. Ook zien we diverse trouwkoppels hun huwelijksfoto’s schieten. Ik denk dan, nu kunnen ze nog wat eisen de vrouwen, daarna begint de huwelijksellende met alle verplichtingen. Of worden deze ‘kijk ons eens mooi zijn’ sessies ook sociaal verplicht opgelegd😷🤐. We doen zalige plonsen in de nog redelijk warme zee en kunnen zelfs afdouchen. Ik overweeg nog de shampoo te pakken, maar laat het achterwege. Toch een beetje raar hier te staan soppen 🙄. We worden regelmatig aangesproken en hebben kleine gesprekjes. Een jonge vrouw uit een groepje creatieve jongeren geeft een kwinkslag, ja voor toeristen is het een fijn land. Het is snel duidelijk dat we niet moeten doorvragen. We weten natuurlijk wat er zoal speelt. Wij kunnen vrij gaan en staan en weer weg als we willen, zij niet. Ze moeten het ermee doen. Het voelt schrijnend en dat is het ook. Wij koken bij gebrek aan een restaurant een lekkere pot eten en genieten van de ondergaande zon, die vandaag recht vooruit in de zee zakt. Straks slapen bij het ruizen van de golven, heerlijk!

Kuşadası rules

We rijden door de katoenvelden na een geweldig dag met Femmy en Arie in Kuşadası in het luxueuze KoruMar Hotel. Terugdenkend voelt het als meerdere dagen. We zijn enorm gastvrij ontvangen en zeer goed verzorgt 🍻🥂. Om te beginnen kregen we een drankje aangeboden ☕🍵🫖 op een terras met een fantastisch uitzicht over de baai 🏖️, wauh. Je kijkt je ogen uit. Lekker even bijkletsen. Daarna mocht ik lekker mijn haar weer eens wassen met shampoo en conditioner onder een ruime warme douche 🛀, yeah. Lekker dat het zeezout er weer uit is en het weer zacht en soepel is! Ed mocht het ook, maar die koos na de douche voor een knip en scheerbeurt bij de kapper met een gezichtskleimasker 😎… Zat hij daar toch lekker van te genieten, stiekem toch een luxe paard. Grappig om te bemerken hoe snel we ons aangepast hebben aan het reizende bestaan. We maken ons in een weekje al niet meer zo druk om uiterlijkheden. Beetje vet haar, stoffige broek en shirt. Als je dan ineens in een 💫💫💫💫💫 sterren hotel verblijft… Toch even nette kleding opgezocht. Uh hebben we die wel bij ons..? Dan dompelen we ons in de luxe en de gezelligheid onder. We krijgen een super lunch. Lekker, van alle lekkernijen een klein hapje eten. Super veel salades 🫑🌶️🌽🥕🥬🥦, brood 🥐🥖🫓🍞, yoghurt, Arie zijn soepie 🍝 beleg 🧀🍗🥩🥞 en fruit🍒🍐🍏🍉🍇🍍, heeeeerlijk! We verplaatsen ons naar beneden via de glazen James Bond lift, met uitzicht op een jaren 60 terras. Komt daar Brigitte Bordeaux nu aangezwommen? Het zou zomaar kunnen. In een scène uit een van haar films. Iets verderop zit de duikschool. Het baaitje heeft een paar mooie rotsen erin liggen en je kan 😆 er heerlijk zwemmen en snorkelen. Op het terras aan de rechterzijde nemen we een cocktail. Het terras is overdekt met witte doeken, dat geeft een hele mooie sfeer. Boven het jaren 60 terras zien we in de rotsen een restaurant alsof het zo uit de Alpen is geïmporteerd. Dat kan je ala carte eten voor een kleine extra bijdrage. Daarna gaan we het stadje bekijken, de mooie gekleurde straatjes en huizen 🏘️🕌💒. De karavanserai, de bazaar het verkoopcentrum van de oude karavaan routes, waar in vervlogen tijden kruiden, tapijten en andere luxe goederen uit verre oorden werden verhandeld. Een beetje shoppen. De vergeten slippers gekocht. Na een welverdiend terrasje bekijken we de enorme cruiseschepen aan de kade, tot zover we mogen 🫠. Arie en Femmy kennen de juiste winkeltjes en plekjes. Zij komen hier vaker en zien het stadje veranderen. Er komen zo langzamerhand steeds meer hotels bij en de prijzen stijgen. Alhoewel met de huidige inflatie is dat ook wel uw verwachten. Turkije is nog steeds het goedkoopste land van Europa als je inkopen wilt doen. Het avondeten is al dan niet nog uitgebreider dan de lunch. We hebben overheerlijk gegeten. Zalig om niet te hoeven koken op ons ene pitje en je te laten verzorgen door de vele koks en bedienden. We horen verschillende verhalen over de lokale jongelui, de verplichte huwelijken, de nieuwe en oude bekende gezichten. De geintjes en de vertrouwdheid en ook het zorgen voor elkaar, los van waar je vandaan komt, is mooi om te zien en verdiepend in de contacten. ‘s-avonds is het lachen met een ouder dansend koppel en hun verliefdheid en lol met de dames van de bridge club op leeftijd. We rollen moe maar voldaan in ons eigen bed op de parkeerplaats voor het hotel. De volgende ochtend sluiten we af met een zalig gevarieerd ontbijt. Wij hoeven de komende dagen niet veel meer te eten 😃. Dan is het tijd om afscheid te nemen, tot in ons koude kikkerlandje in het voorjaar! Dag kanjers we hebben van jullie genoten, dank voor alle gastvrijheid en het super regelen van deze top ervaring 😘🤩🥰!

Ula

We komen door mooie bergen en langs een geweldig meer bij Milas. Steil, jazeker we gaan nog maar 40 omhoog… Ook hier katoen teelt, het is tenslotte ook warm wel 26°. We hebben iets meer gereden dan we wilden, maar het was de moeite waard. Fantastische bergpassen en bossen lagen tussen ons en de zee, waar we heen wilden. De mooie weg langs dorpen en steden en een gigantisch mooi meer brachten ons naar Ula. The place for the kite surf fanaticus. In kite dude Paradise in Turkije, daar zijn we beland, per ongeluk. Heel bijzonder grappig en boeiend. Vrijwel allemaal jongelui en vele door grote automerken gesponserde kite scholen: Volkswagen, Ford, Volvo en Lenova. Jong en hip en ook hier horen we het is moeilijk voor hen in Turkije vandaag de dag. We spreken bij een Efes biertje Herman, een Nederlander met al 23 jaar en Turkse vriendin. Hij woonde eerst in Zwitserland nu in Istanbul hij is bij haar ingetrokken. Very international en loaded denken wij.

We boeken mijn vlucht terug als de enorme onweerswolken, Cumulus Nimbus binnendrijven. We onderzoeken snel of we goed staan op de parking. Er staat flink wat regen op het programma, gokken we, of zal het overwaaien? Zo ja dan gaan we op zoek naar het aangeraden visrestaurant, klinkt goed! Oei we horen het onweer in de lucht, noodweer? Toch altijd ook wel een enorm vakantiegevoel: Rommelend onweer in de lucht. Wind slaat over de velden. Wijzigende windrichtingen. Snel vertrekkende kiters. In een vloek en een zucht is iedereen van het water, gelukkig… verstandig. Woh dan klapt de eerste bliksemschicht door de lucht boven ons hoofd een grote. Wij zitten lekker in ons truckie te relaxen. Mis alleen nog de regen, maar dat komt snel. Net als een hele serie bliksemschichten. Bij het voorbij gaan van de wolken gaat de wind van West naar Noord, naar Oost, naar Zuid. Het is een hele flinke bui, die de hele avond nog natikt en bliksemt.

Ölüdeniz

Na twee dagen strand rijden we 4×4 door een hele mooie pas bij Dalaman naar Ölüdeniz. De plek waar we elkaar, zelfs in deze week van het jaar, ontmoet hebben jaren geleden. De 4×4 gaat er dit keer gemakkelijker af. Onderweg zien we heel veel tiny houses. Het lijkt en enorme hit in Turkije. Een huwelijksfeest vind plaats, pal naast de snelweg, bijzondere plek. Het ziet er gezellig uit met live muziek en er wordt gedanst. Ölüdeniz zelf is een extreem toeristisch gebeuren geworden, shocking. Heel veel toeristen, heel veel piloten, heel veel strandstoelen, heel veel toeristische business. We eten een heerlijke kip sandwich, hangen wat op het strand. Voelen geen enkele aandrang om te gaan vliegen, tussen de tientallen piloten. Zien wel zeven piraten ‘feestboten’ aankomen 🫣 met afschuwelijke herrie. Bij het rondlopen ontdekken we niet alleen nep kleding en schoenen, maar ook een fake Lidl, te grappig voor woorden. Het is warm weer, zeg maar heet. We gaan lekker zwemmen en eten een Italiaans, eh Turks ijsje. We overnachten op een afgelegen parkeerplek weg van het gedruis. Het is vlakbij de water zuiveringsinstallaties. Als we het zat zijn lopen we er heen en gaan lekker een boek lezen. Om ons heen fluiten de vogels, we genieten.

Het vertrek uit Ölüdeniz verloopt zwaar voor Red. De weg is enorm steil en we hebben een aanloop nodig om het steilste stuk te nemen, maar het lukt. Dan gaan we onderweg maar Antalya. De route gaat na enkele dorpen, door de bergen. Wijds en mooi gekleurd groen, zandkleurig, okerrood. De schoonheid krijg je niet op foto’s vastgelegd. Verderop zien we vele kassen, van plastic meestal met tomaten of bananen. De kassen zijn voornamelijk om de planten tegen de zon te beschermen. Het gebied is rijker de huizen zijn groot en goed verzorgt.

Op zoek naar een slangentje voor Red rijden we Antalya in. Het is bij de eerste garage gelijk raak, yes nice. Onderweg is het slangentje dat de versnellingsbak aanstuurt gescheurd /geklapt. Voor zover ik het goed begrijp zorgt de perslucht, die er doorheen gaat, ervoor dat we van de voor naar de achterste schakelbak kunnen opschakelen. Het hoort erbij van die mechanische zaken, die stuk gaan en die je samen goed moet analyseren en oplossen. Gelukkig is de mechaniek van de vrachtwagen niet heel complex. Alhoewel het bij mij niet heel erg blijft hangen hoe het in elkaar steekt 🫣. Weet Ed het met steeds meer kennis op te lossen, fijn. Want wat een megastad is dit, dat hadden we niet helemaal verwacht. Zeker miljoenen. We rijden er snel weer uit. Op naar de kust voor de nacht.

Rafelrandjes

Vlakbij een mega vakantie ressort in Manavgat, vinden we een rafelrandje. Wij niet alleen hier zijn vele huisjes, hutjes en boten, die langs de inham staan. Vermoedelijk illegaal. Er liggen grote stenen op de weg. Wij denken bewust, men is gesteld op de privacy. We rijden om op om op de goede plek aan te komen. Ondanks de vele Turken die hier ook genieten van de plek, soms met harde muziek, hebben we een rustige nacht. Als we verder rijden zien we, naast kassen, veel bomen met granaatappels, citroenen en sinaasappelsap. Veel nog diep groen. Het lijkt ons laat in het seizoen.

Na de kilometers stranden en toeristenhotels komen de bananen plantages. De lucht is donker boven de bergen, misschien wel goed dat we de weg langs de kust hebben gekozen. Hier moet ik oppassen dat ik niet verbrand. We doen inkopen bij een kleine winkel met een hele vriendelijke man. Gedigitaliseerd is de verkoop ook nog, bijzonder. Daarna rijden we door Gazipasa het Turkse Westland overal staan kassen. Glas en plastic, dat dan weer wel. Heel steil en magisch mooi is de kust hier. Hard werken! Overal zien we bananen (muz) plantages.

We liggen voor de kust van Cyprus. Wat een feest weer, onze mooie plek voor de nacht in Bozyazı! Vlakbij ligt een kasteel op de berg. Een geitje komt rond de vrachtwagen grasduinen, totdat de oude herder en zijn vrouw hem en de andere 6 ophaalt. Ja kassen Caro voelt zich ook weer helemaal thuis, We ruimen wat vuil, dat kan je hier blijven doen, terwijl er genoeg prullenbakken zijn. Maken een wandeling. Bekijken de vissers bij het dorpje. Lopen met blote voeten door de zee. Gaan daarna wandelen we met zonsondergang de berg op. Zijn net voor de muggen actief worden terug. Genieten van de biertjes, die we gekocht hebben bij de lokale supermarkt, onder de naam van Carefour. Eten daarna een lekker stoofpot van rode kool, rozijnen, appel, aardappelen van Jan en kalfshacheevlees, die we gisten al hebben voorbereid, yammie! Ik voorzie een heerlijke plons in de ochtend, wel even uitkijken voor de rotsen. Eerst genieten van de avond, het uitzicht en een beetje rond pummelen, na een lange dag.

Na lekker lang zwemmen, een super lekker warme buitendouche, de onze en een yoghurt ontbijt gaan we weer op pad. Onderweg wordt flink aan de weg getimmerd. Met wel vijf tunnels slaan we een heel stuk steile weg over, nice. Daarna vervolgen we de geweldig mooie kustweg. Tot we weer een omleiding tegenkomen. Ook hier worden tunnels aangelegd. We zien veel fruit 🍉🍇🍋🍌🍌🍌🍓 en groente 🥒🧅🥑 standjes langs de weg, veelal bediend door ouderen🧝🧓, pensioen? Gek genoeg ook veel verlaten benzinestations ⛽ met daarnaast een nieuwe. Ze staan ook meestal met velen bij elkaar. In grote steden kan dat oplopen tot 8! 🤔 Het kan behoorlijk hard waaien in de bergen en de kustwegen. Leuk als die mee waait, maar vaker waait hij tegen. Tussen de kustwegen door komen de dennenbossen, waar zich veelal ook een begraafplaats in bevind. We hebben er al meerdere gezien. Mooie plek om begraven te worden. In Erdemli een leuk stadje eten we een lekkere lunch. We zien burkinis en mooie forten rond Nalikuyu. We spreken een Nederlandse familie die hier al 20 jaar komt. Zo langzamerhand hebben we de kust afgereden en gaan richting de bergen.

We gaan je missen mooie zee!