De verwilderde tuin
Het valt niet mee, werken en in je vrije tijd tuinieren. Vooral in het voorjaar is het hard werken, dat tuinieren. Ons landje heeft de eerste acties om in het gareel te komen doorstaan en neemt, nu het voorjaar in volle omvang is doorgebroken, gewoon weer over. Resultaat, ondanks het harde werk, een verwilderde tuin.
In de herfst en de winter hebben we de basismaatregelen genomen om de holle bomen tegen omvallen te beschermen. Met hulp van de lokale tuinier zijn de mooie oude bomen getopt, zodat ze kunnen blijven staan en weer kunnen groeien. Het landje achter ons huis is met hulp van twee vakmannen en bijbehorende machines begaanbaar gemaakt. Door de wilde bramen te kappen, het uitschietend loof terug te dringen en het losse hout te versnipperen. Het vraagt om flink wat inzet, maar we zijn al flink wat dagen met volle kracht goed bezig.
Mijn handen jeuken en niet alleen van de brandnetels
Dan breekt eindelijk het voorjaar in volle glorie door, heerlijk. Langzaamaan nemen brandnetels, wilde bramen, fluitenkruid en kleefkruid de tuin weer over. Op stukken is het zo mooi dat je er niets aan wilt doen. Om toch jeuken mijn handen om de tuin in ieder geval in mijn spaarzame uurtjes wat te helpen aan meer variatie. Dus handschoenen aan en aan de slag.
Omdat ik gif vrij werk is er veel werk aan de winkel met het uittrekken van brandnetels, fluitenkruid en vele nu nog verschillende mysterieuze onkruiden. Waarom heten ze eigenlijk onkruid en waarom niet gewoon kruiden? Mijn handen jeuken en niet alleen van de brandnetels. En dan alsof het voor me bestemd is ploft er in alle drukte een artikel mijn wereld binnen. Met de voor mij zeer inspirerende titel
Een verwilderde tuin is beter voor het klimaat dan een perfect verzorgd gazon
Het artikel baseert zich op tuinexperts die benadrukken dat grasperken niet van nature verzorgd blijven, maar uitgroeien tot een plaats voor bloemen, struiken en bomen. Dat klinkt goed. Die natuurlijke groei leidt tot schonere lucht, een woonplaats voor dieren en een aardoppervlak dat beter bestand is tegen droogte en overstroming. Kortom wij denken onnodig dat we ons grasperk kort en verzorgd moet houden. Louis De Jaeger, student groenmanagement (waarschijnlijk vroeger de opleiding tuinbouw of tuinier..) organiseerde de Bye Bye Grass-campagne. Waar experts uitleggen waarom een strak grasperk het klimaat en de biodiversiteit niet vooruit helpt.
Ook wetenschapsjournalist Dirk Draulans pleit voor meer bomen, bloemen en wilder gras in onze tuinen en parken. Nederland bestaat uit minder dan tien procent tuin, als we ons gras allemaal om de vier weken maaien in plaats van om de week, dan heeft dat een enorme impact op de waterhuishouding, de biodiversiteit en ook gewoon op onze vrije tijd. Kortom laat je grasmaaier vaker aan de kant staan. Maai een keer in de maand, in plaats van elke week. Dat zorgt voor dikkere graswortels die de droogte beter verdragen en een teveel aan water makkelijker opnemen. Zij pleiten voor de verwildering van onze tuinen. En ik, ik ben het van harte met hen eens. Goed nieuws voor luie tuiniers!
Als we ons gras allemaal om de vier weken maaien in plaats van om de week, dan heeft dat een enorme impact op de waterhuishouding en de biodiversiteit
Laat meer planten groeien in de tuin. Een bloemenweide vraagt minder onderhoud, minder energie en creëert een trekpleister voor vlinders. Drie bomen in elke tuin zou de luchtkwaliteit en de biodiversiteit enorm verbeteren. De Bye Bye Grass-campagne wil? Vooral dat u relaxter tuiniert. Die bomen dat zit wel goed we hebben er zeker acht. Dat relaxen is nogal een klus voor me, aangezien mijn tuin de boel flink overneemt en ik nog diverse mysterieuze planten te ontdekken heb.
Mijn eerste ‘mystery guest’
Het gaat nog veel verder. Dus let op strakke tuin liefhebbers. Niet alleen bestrating is uit. Volgens de experts is een tuin met alleen gras, zoals een woestijn. Veel mensen denken dat ze hun tuin moeten ‘inrichten’. Een proper gemaaid grastuintje, dat is net zoals een woestijn: veel te eenzijdig! Zij pleiten voor tuinen met gras, struiken en bomen. Want dat zorgt voor veel meer biodiversiteit en is ook beter voor het klimaat. Plant ook wat kruiden, voor de bijen en de insecten en lekker door je eten.
Een proper gemaaid grastuintje, dat is net zoals een woestijn: veel te eenzijdig!
Dat gaat dan goed want een proper gemaaid tuintje is hier ver te zoeken! Ondertussen ben ik in onze woestenij aan de rechterzijde begonnen met lanen van hortensia’s en rozenstruiken. Lanen, omdat borders, zoals in een Engelse tuin me te truttig lijken. Ik begon met eerst de brandnetels en het kleefkruid er uit te trekken. Grappig hoe mijn schoenveters steeds losgingen. Daarna is de klimop streng voor streng verwijderd en zijn de rozenstruiken en de hortensia’s gepland. Tenslotte zijn de houtsnippers verspreid om het onkruid tegen te houden en de grond te voeden.
Fruitbomen allergaartje
Links achter in staat mijn fruitbomen (aller)gaartje. Een paar bomen zijn verplaatst en staan nu mooi bij elkaar. In herken een kersenboom. De twee andere is vruchten afwachten Nog twee bomen staan klaar om te verschuiven, nadat we de schuur afbreken. Een prunus en een perzik. Hopelijk leven mijn Amsterdamse perenbomen nog en kan ik die binnenkort ook aarde aan de wortels bieden.
De kers in actie
De bomen staan samen bijeen met kleurrijke en meer exotische planten, die overwinterd hebben in mijn potten en nu volop mogen aarden. Zo staat Rozemarijn naast een taai olijvenboompje (is het er warm genoeg?) en daarnaast fier bijna truttig overeind staat een taps toelopende (niet eetbare) Laurier. Hij heeft nu de vrije ruimte en hoeft zijn snoeivorm niet vol te houden, dus go go Laurier. Daarachter staat een Rododendron nog vol in blad. Geen idee welke kleur de bloemen hebben. De Azalea is uitgesproken roze vorig jaar nog zielig, nu vol in bloei. Wanneer komen de olijven vraag ik me af en worden het zwarte of groene? Hopelijk wordt mijn allerboomgaartje een goed geheel.
