Door de Anti Atlas op de Desert Highway

De Desert Highway is een enorm lange snelweg langs de grens van Algerije door de droge stenige woestijn van Noord-oost Marokko naar Tan Tan in het diepe Zuiden van de Sahara. We besluiten om vanaf Foum Zguid een flink deel van de snelweg te rijden om uiteindelijk af te slaan naar de kust. De plaatsen aan de lange zanderige weg hebben namen zoals kleine kinderen ze zouden bedenken: Tata, Akka, Assa, Tan Tan. Ze heten zo al eeuwen.

Tata

Rond Tata de eerste grote plaats aan de Desert Highway liggen groene oasen en wuiven de dadelpalmen. Het is overdag lekker warm en ‘s-nacht berekoud. Echte Sahara kou. De plaats is iets netter dan de andere plekjes er zijn diverse overheidsgebouwen en instituten voor groenbeheer en akkerbouw. Een deel van de straten zijn strak aangelegd. In die wijk zijn de gebouwen goed verzorgd met groene ommuurde tuinen. Verderop zien we weer het bekende Marokko van vierkante kleine huisjes en rommelige marktgebouwtjes van bijeengeraapt plastic en ander bescheiden.

Akka

Onderweg naar Akka ontmoeten we een vriendelijk Duits stel dat moeite heeft om de locatie van de grottekeningen in de buurt te vinden. We herinneren ons nog een omschrijving in een van de reisgidsen en gaan ernaar op zoek. Het duurt niet lang voordat we ze de GPS-codes kunnen geven. De mannen maken kennis onder de vrachtwagen en wisselen daar kennis en ervaring uit. Zij hebben jaren in een gelijke Rundhauber gereden. Ter plekke komt een moeder en een zoon voorbij die vriendelijk gedag zeggen en een praatje maken. We geven ze wat spullen t-shirts, zonnebril en dan lopen ze verder. Enige tijd laten komen ze weer voorbij zoonlief moet weer naar school. Ze zijn blij met de spullen laten ze weten. Hij draagt de gekregen bril bij zich laat hij trots zien. We zoeken nog naar de zwarte stenen waar meestal fossielen in zitten, maar die zijn op dit stuk niet te vinden. Na een gezamenlijk kruidentheetje gaan we ieders weegs.

Assa

Als we uitstappen staat hij al klaar onze eerste echte sjacheraar, die niet loslaat en ons ongewenst het stadje wil laten zien. Ongelooflijk irritant en er op uit om irritatie te veroorzaken, zodat hij verongelijkt ons westerlingen kan uitschelden. Het is een hemelsbreed verschil met de ontzettend vriendelijke banketbakker die ons net daarvoor te woord heeft gestaan. Waar we een hele doos met zalige chocolaatjes en andere zaken hebben gekocht. Als we later een tajine gaan eten doemt hij weer op met zijn brommer. Loopt de zaak in en pingelt de eigenaar geld af dat zal waarschijnlijk onze rekening verhogen. Je doet er niets aan en ergert je kapot.

Buiten de stad ligt een supermarkt, die zie je niet zoveel in Marokko. We doen inkopen en hopen op bier, maar dat lukt niet. Als we na een tankbeurt de stad uitrijden krijgen we de gebruikelijke politiecontrole, alhoewel dit is een van de weinige keren dat we echt moeten stoppen en een paspoortcontrole krijgen. Gelukkig rijden we daarna een geweldige zonsondergang tegemoet.