Door de hoge Atlas

Werkelijk overal lopen mensen, rijden taxi’s en is er elektriciteit. Ook op de meest afgelegen plekken, knap. Net als je denkt hier is niemand loopt iemand de bosjes uit. Komt een herder over de heuvel en scheurt er een taxi busje om de hoek. De bouw is laag voor laag verdienen en dan bouwen. Scholen herken je aan de vrolijke pastel kleuren.

De vrouwen lopen hier over straat in pyjama’s pakken. Zeg maar Roy huispakken, maar dan nog opvallender met patronen van lieveheersbeestjes, koeien (ook Hollands stamboekvee), groen, roze, geel, oranje met bijpassende schoenen meestal sloffen. Soms wordt daar een lap stof omheen gewikkeld van 2,5 meter in vrolijke kleuren met bijpassende hoofddoek. Of de lap stof ook over het hoofd heen. Ik heb er geen foto’s van, aangezien ik er enigszins de slappe lach van krijg als een dame van 60+ met een koeienpatroon rondloopt. Niet handig om dan te vragen of je een foto mag maken. De mannen kleding is sober vaak grijs met puntmuts en jurkjassen. Niets moois aan. De code lijkt, niet seksueels uitstralen en dat lukt bijzonder goed.

Hoge Atlas

De bergen zijn groen met rode stenen. We rijden kilometers door afgelegen bergen met af en toe een dorpje. Het uitzicht is ondanks de vele vuilstortplekken en plastic mooi. Dan is daar Ifrane en ben je gek genoeg ineens in een heel chique dorp met huizen zoals in de chique wijken van Europa met rode puntdaken bedekt met dakpannen. De huizen zijn van bakstenen. Andere dan degene die hier normaliter worden gebruikt, grijze met grote gaten. Ook staan er enorme sultanspaleizen met grote tuinen. Waarschijnlijk wordt er hier in de bergen geskied. Er is ook een vliegveld(tje) aangelegd.

We eten onderweg een tajine in Sidi en Makhfi. We slapen op een groot veld aan de rand van het centrum van K’bab. Morgen begint onze tocht met pisten door de hoge Atlas. We rijden de volgende dag vanaf K’bab direct met een steile half verharde weg de mooie rode bergen in. De rode rotsen zijn scherp en we moeten goed opletten. Er passeren auto’s met kippen op het dak. Laadbakken met twee lagen geiten of schapen en vele mensen op ezels. In een bocht zit er onverwacht een uiltje op de elektriciteitskabel, gaaf.

Boven op begint de hoogvlakte met in de verte de pieken van besneeuwde bergen. Eindeloos mooi. We zien steeds meer dieren vervoerd worden. Elke tweede wagen die we passeren vervoerd geiten of schapen. Misschien is er een grote veemarkt komende.

Diep in de bergen zijn er niet veel dorpen. Je ziet losstaande half affe blokken in de velden. Het begin van een huis, gelijk bewoond dat wel. In de velden veel schapen en af en toe een waterput. Op verschillende plekken in de droge velden worden bomen gepland met een irrigatiesysteem erbij. Toch lijkt het niet dat ze allemaal de droogte overleven. Zelfs meer niet dan wel. Geen eenvoudige akkerbouw. We zien het kadaver van een dode ezel in een van de enorme velden liggen.

De weekmarkt

Lager in het dal ziet het er beter uit. De huizen zijn hier groter in de tuinen staat soms iets groens. We passeren verschillende dorpen en agrarische gemeenschappen. De navigatie wijst ons goed de weg door de bergen en de dorpen. Alhoewel onverwacht rijden we opgelaten stapvoets dwars door de weekmarkt van Aghbala. Drie straten lang bomvol mensen. Geen andere weg beschikbaar… Waarschijnlijk een van de weinige ontmoetingsmomenten heeft er ongepland een attractie bij, wij.

Richting Tizi N’izli verdwijnt het rood uit de bergen. Het zand is nu het ons bekende grijzig geel geworden met leistenen rotsen. Minder vruchtbare grond gokken we er staan hier ook minder huizen. We zien veel droge rivierbeddingen. De huizen zijn weer kleine blokken dozen geworden.

IJsblauw bergmeer Tizlit

Richting Imilchil kleuren de bergen weer zwart. Na wegwerkzaamheden en zeer steile passages worden we verrast door het ijsblauwe meer Tizlit. Als we vervolgens afdalen volgt een gebied dat door goede irrigatie een brede rivierbedding bebouwd. Het omvat kilometers en diverse agrarische dorpen: Tissila, Bou, Asmou. De huizen zijn groot en de mensen zien er goed uit. We zijn ondertussen op weg naar Ait Hani en de geïrrigeerde valleien zetten zich voort richting Ziz. Daar wordt het groener met eromheen alles zandkleurig, de bergen en huizen. Bijna woestijnachtig met af en toe een stukje groene koper houdende berg. Het wordt al donker en we zoeken een plekje voor de nacht. Zoals we vaak staan zomaar ergens in het wild tussen een paar dorpen in, in de bergen. Heerlijk stil en aarde donker.