Een wereld voor de rijken
Rond het meer treffen we geen enkel plekje aan waar je vrij kan zwemmen. Je huurt op de ene plek een ligbed en een parasol dan mag je er in, op de andere plek is een drankje of een hapje verplicht. In dat geval kan je wel gebruik maken van een gammele douche, maar dat is ook niet overal zo. Bij de zee zijn alle toegangen naar het strand voorzien van een poortje. Eerst betalen dan mag je doorlopen en ook een bedje, een parasol en een drankje kopen. Het is gek in dit gedeelte van Italië mag je alleen van de natuur genieten als je geld meebrengt.
Het ongemakkelijke gevoel bekruipt me bij dergelijke situaties, deze manier van bezit het staat me tegen. Ik ervaar het als een onrecht. Net als dat ik al jaren denk voer een basisinkomen in en draag zorg voor vergelijkbare rechten. Waarom kan je niet gewoon zwemmen in een meer of in de zee. Het is toch te gek voor woorden dan de rijkeren alle mooie plekjes kunnen opkopen en de anderen buiten het genieten en vaak ook het noodzakelijke gebruik vallen.
Onze welvaartsstaat is een groot goed en geeft mensen gelijkere kansen op een fijn leven. Genoeg geld om te kunnen leven: meedoen, wonen, eten en drinken.
Het ergert me dat 1% van de bevolking 99% van de rijkdommen bezit. Het egoïsme viert zo hoogtij. Als je alleen ronddraait in je eigen bubbel heb je geen idee dat je iets verkeerds doet, en dat doe je wel. Geweten is een groot goed. Door de gevolgen van eigendom wordt de toegang onmogelijk gemaakt voor andere mensen. Heb je niets kan je alleen met hard werken vaak voor weinig of ‘gebruiken’ om nog enigszins vorm te kunnen geven aan je leven. Zo wordt je op vakantie ineens geconfronteerd met de scherpe randen en het doorschieten van individualisme en materialisme.
Ubuntu gaat in het individualisme en behoefte aan macht ten onder.
Het gedachtegoed van Ubuntu omvat dat er genoeg is voor iedereen en dat je daarom gerust kan delen. Door de delen kan iedereen deelnemen en genieten. Het heeft net als materialisme en individualisme een keerzijde. In een samenleving waarin het principe van Ubuntu volledig wordt gevolgd daar wordt ook gedeeld als er niet genoeg is voor iedereen, dan lijdt iedereen onder het gebrek. Bij extreme omstandigheden overleeft dan niemand. De vraag is dan natuurlijk wel hoe vaak komt dat voor.
Een middenweg is, alhoewel die verdeling ook wel beter kan, gevonden in een samenleving waarin we de welvaart en de grondstoffen eerlijker delen. Niet het recht van de sterkste of het recht van de rijkste, maar ruimte geven aan het mensenrecht op een fijn leven. Daarom beschermen we de rechten van minderheidsgroepen, want daarmee beschermen we het recht van iedereen.
