Hé woon jij in de polder!

Waarom woon je toch in de polder, jij houdt toch van de stad? Jazeker ik hou enorm van de stad. Amsterdam in het bijzonder. De stad met zijn mensenmassa’s en het heerlijk anoniem mogen zijn. Met zijn drukte, met alle activiteiten, feesten, toneel en theater, musea en cultuur, heeeerlijk. ?n mijn partner voelt zich al jaren opgesloten in de stad. Hij noemt het leven in Betondorp, waarover ik dan met een glimlach steeds zei daar woonde Johan Kruif en die wijk ligt daar. Maar eerlijk is eerlijk, na zeven jaar samen gewoond te hebben in de stad mag ik me ook wel eens aanpassen aan zijn behoeften en zo kwam het ervan dat we nu in de Westbeemster wonen. En ik vind het geweldig!

Waarom de polder?

Waarom ik van buiten wonen hou en ontdek dat ik dat gemist heb. Met de voeten en de handen in de klei. Lekker werken in de tuin en klussen aan het huis. Verbinding met de mensen om je heen. Elke maandag wandelen met de buurvrouwen. Mensen komen om de haverklap aan. Tijd hebben om elkaar te ontmoeten en te spreken. Dat gebeurde in Amsterdam steeds minder. Je ontmoet elkaar daar op neutrale grond op een terras, buiten, onderweg. Hier zoeken mensen je op. Vrijheid, ons uitzicht is adembenemend. Je kan varen, fietsen, wandelen, lopen. Alles is gelijk daar als je de deur achter je dicht trekt. Haha en binnen want de spinnen, muggen en vliegen weten de weg te vinden.

Wat doet het met mij?

Het buitenleven is onverhullend. Het maakt me duidelijker hoe het met de kwaliteit van mijn leven en mijn leefomgeving is gesteld. Het confronteert me in grotere mate dan het leven in de stad. Daar kan je in verdwijnen en opgaan. Er is zoveel heerlijks te doen, maar komt dat uit jezelf of op je af. Hoe hoor je je eigen verlangens als het verlangen om je heen zoemt en bruist?

Al op onze eerste langere reis bemerkte ik dat het buiten zijn een grotere impact op ons had dan we hadden kunnen vermoeden. De focus op de omgeving waar gaan we staan en willen we verblijven? Wie willen we graag om ons heen hebben? De stilte van en de wij(d)sheid van de bergen, de zee en de Sahara, dat is volop genieten.

Ontgiften

Er gebeurt dan iets anders. Door meer buiten te zijn zet je onbewust stappen naar binnen. Niet het vergelijken met anderen, maar met jezelf. Ik wil mijzelf en mijn leefomgeving monitoren en verbeteren. Altijd al was ik bezig met de atmosfeer van onze binnen- en buitenruimten. Een atmosfeer die ontstaat uit hoe mensen met elkaar omgaan. Welke ruimte ze zijn voor anderen. Mijn beïnvloeding is er steeds op gericht om mensen vooruit te helpen, hen te stimuleren om te stralen. Door te reizen en meer buiten te leven interesseer en focus ik me meer op de natuur, gezonde voeding, kennis van helingstechnieken en een gezond lijf. Zelf voedsel verbouwen, kiemen, eetbare planten, fruit en groenten. Het buiten leven versterkt mijn mentale weerbaarheid. Het brengt meer balans. Ik gun dat anderen ook en wil kennis vernemen, opnemen, delen en overdragen.

Het maakt dat ik meer nadenk over het ontwikkelen van nieuwe en duurzamen leef- en woonvormen. Meer nabijheid, meer zorgen voor elkaar, met elkaar. En tegelijkertijd vrijheid om te zijn wie je bent en ruimte voor jezelf. Dat is niet nieuw, maar een oude bekende waarvan ik blij ben dat ze er weer is.