Het nieuwe land
Mont Saint Michel
Ineens piept tussen de bomen een eiland op met daarop een grote abdij, wauw. Het verrast ons. Het duurt nog een hele tijd voordat we dichterbij komen. Pas tegen de avond rijden we recht op Mont Saint Michel af. We parkeren de truck en lopen naar de loopbrug. Het is een schitterende avondwandeling. De zon zakt steeds roder weg achter de horizon als we het middeleeuwse dorpje bezoeken. Het tij is laag waardoor er een breed wad rond het eiland ligt.
De volgende dag rijden we naar Bretagne. De omgeving is heuvelachtig groen en langzaamaan verschijnen de blauwe luchten. Hoera, zin in de zon!
Een nieuw uitdaging
We bezoeken onverwachts mijn neef en achterneef (25!), die samen een boerenbedrijf zijn begonnen in Frankrijk. Zo stoer en ondernemend om een dergelijk grote uitdaging aan te gaan en te bouwen aan een nieuwe toekomst, respect!
Waar in Nederland het klimaat voor boeren steeds lastiger wordt en de bedrijven moeten groeien om te overleven. Groeien met weinig beschikbaar land en ook de toenemende regelgeving maakt het niet eenvoudig. In Frankrijk zijn er nog ruime groene percelen beschikbaar met goede grond.
Daar is groeipotentieel, niet omdat het moet, maar omdat je het wenst.
Zij hebben samen de uitdaging aangenomen om over de grenzen heen te kijken en vonden na degelijk zoekwerk een mooie plek in wat de Fransen Brittany noemen en wij Bretagne. Het bedrijf is ondertussen in een korte tijd van vier jaar een mooi, groot en ruim opgezet bedrijf geworden. Dat allemaal in een groen gebied met vriendelijke buren. Ze hebben beide leuke Bretonse huizen, mooi zoals alleen de Bretonnen ze kunnen bouwen. Ondertussen gloort ook de Franse liefde aan het firmament, mooier kunnen we het niet maken!
Door hun verhalen heb ik mijn visie op de Fransen of beter (laat ze het niet horen) de Bretonnen moet aanpassen. Want de Hollandse of beter Friese nuchterheid heeft de boeren in de aanpalende percelen al op verschillende nieuwe ideeën gebracht. Grote percelen kleiner indelen en de koeien op delen laten weiden, zodat ze dagelijks een vers stuk gras hebben. Zo blijft het gras ook in betere conditie voor het maaien en inkuilen. Grotere grasmaaiers dan de standaard van drie tot vier meter en wellicht komen de tractors met minder PK ook nog eens in de aandacht ;). Want een schudder of een hark voorttrekken met 150 PK is nogal macho, maar dat is dan ook de Bretonse boeren niet vreemd.
We hebben een hoop lol met de honden, kittens, koeien, pinken en de stieren. Bovenal ook met de modder, die op de landwegen volop aanwezig is. Ook onze rooie is langzaamaan modderig aan het geworden. Heel wat minder opvallend dan het stralende rood dat steeds veel aandacht trekt. We worden meermalen uitgenodigd voor het eten. Helpen de koeien ophalen en voederen. En gelukkig mogen we een was draaien en drogen.
De gastvrijheid is super.
Hartstikke leuk die uitgebreide updates van jullie (nu al mooie) trip. Keep them coming!