Onderweg naar grasland

We kunnen geen stenen meer zien en nog is het landje niet helemaal steenvrij. Nu kan eindelijk het gras en erin. De timing is goed want dat lukte vlak voordat de regen kwam.

Na een ijskoud voorjaar met heerlijk schaatsen braken de hete dagen aan. Zo heet dat we liever niet in actie kwamen, terwijl we dat wel moesten, want het onkruid schoot omhoog. Na dagen van stenen rapen uit de ‘schone-grond’ vulden we ruim 7 aanhangers tot de kop aan toe met stenen. We kunnen geen stenen meer zien en nog is het landje niet helemaal steenvrij. Even leek het alsof we al een mooi gewas hadden gepland, zo keurig in rijtjes ontsproot de wildernis. Al snel bleek hoe divers het kruid zich aandiende. We moesten haast gaan maken. De zomer was al flink onderweg en de langste dag nabij.

We zetten ons er keer op keer toen en kregen op het eind hulp van vrienden, gelukkig. We konden geen steen meer zien.

Het gras moet minimaal een keer gemaaid zijn, zodat de grond in de herfst en de winter zich verder kan zetten. Pff gelukt dat proces kan nu zijn weg vinden.

Fruitbomengaard

In de tussentijd groeit en bloeit mijn fruitbomengaard-je. Afgekaderd door rode bessen en gele frambozen struiken worden de peer, vijg, appel, kers en perzik omcirkelt door kruiden en eetbare bloemen. Daartussen proberen we met vrouw en hond de haagwinde, heermoes, brandnetels, kleefkruid, paardenbloem, dovenetel en ridderzuring in bedwang te houden en tegelijkertijd ook de kruiden eruit te halen en een mooi plekje te geven. Een cirkel kamille rond de perzik. Een strook natuurlijke roze geraniums rond de peer. Hondsdraf in een mooie pot. De mooie knalroze dagkoekoeksbloem met vogelwikke rond de vijg. Een bedje smeerwortel waar de bijen dol op zijn, blijkt ook nog eetbaar te zijn in soep, salade of smoothie. We zijn lekker bezig.

Groen groen groen als gras…

Net nadat het gras gezaaid was kwam de regen met bakken uit de hemel. Al snel daarna moesten we vrienden helpen. In hun dorp waren door een valwind vrijwel alle bomen in een streep van drie kilometer bij vijf omgerukt. Vele dakpannen van de huizen en bakken met regen, on-Hollands weer. Het was net een oorlogsgebied. Ons landje was ineens ver weg met deze harde realiteit. Het besef dat wij ook getroffen hadden kunnen worden toen de storm voorbij trok maakte dat ik alle bomen en stekjes met liefde een voor een nakeek.