Parapenti en harde wind
De weken die we inplanden om te gaan vliegen zijn aan de beurt. Het waait nog steeds behoorlijk hard als we naar het zuiden rijden. We horen van hagelbuien op snelwegen, die alle autoruiten vermorzelen tussen Milaan en het Comomeer. Overstromingen in Noord-Europa, weer overstromingen. Wat een heftige zomer is het.
Vol goede moed gaan we op weg naar het zuiden om met twee oude bekenden de vliegstekken in Italië te gaan bevliegen. We hebben er enorm zin in. Edgar heeft een nieuwe vleugel mee en gelukkig hebben we beide ook de Goose MK3 mee een kleiner scherm om te vliegen met hardere wind. Na vele wegversperringen bereiken we na flink wat uren rijden het heerlijke veldje in Poggio Bustone waar geweldige vluchten mogelijk zijn. We krijgen een warm welkom. Voor ons gemak zijn de WC en douche van de vliegvereniging voor ons open gelaten, top!
De volgende dag is de wind aan de te harde kant en gaan we op zoek naar verkoeling aan een meertje. We pakken de mountainbikes en doen een toertje om het meer heen. We zien veel mooie plekjes rond Rieti. Even later bezoeken we Nocia waar de helft van het dorp nog in de steigers staat van de aardbevingen in 2016. Enorm indrukwekkend om te zien wat er onderweg allemaal ingestort is. Ook de vele kleine huisjes waar de lokale bevolking nog in verblijft. Tegen de avond rijden we verder naar het wondermooie Castellucci, maar eerst overnachten we op de pas tussen de koeien.
Waar ik in de ochtend tijdens de ochtend wandeling met handen en voeten een gesprekje met de herder voer. De koeien gaan hier 6 maanden in de winterstal dan 3 maanden onderweg en 3 maanden in de zomerstal op de berg. Ook in Italië bepaalt de overheid wanneer de koeien op stal moeten staan. De herder vind het maar niets hij wil wel langer met ze rondlopen.
