Retrieve!!!
Via la Carolina komen we aan in Algodonales. Waar we goede vrienden ontmoeten met wie we gaan optrekken en weer heerlijk vliegen.
La Carolina
Overal kilometers lange olijfboomgaarden op rode aarde tussen hogere bergen en natuurgebieden in. Kortom vliegbaar, leuke natuur en lekker eten bij la Carolina 🤣 Of zeg je olijfgaarden als wijngaarden. Of olijvenboomgaarden of olijvenbomen boomgarden of olijfboom boomgaarden of…. Eh.. 😅😆
Langzaamaan loopt de temperatuur op naar 27° graden en zet dan door naar boven de 30°, Wohwie!
Via enkele mooie pittige bergen met nog steeds olijfboomgaarden en nu ook amandelbomen, komt ineens Algo voor op de verkeersborden. Ons geliefde Algodonales, yes!
ff bijkomen van de lange reis
Nadat we aankwamen zijn de eerste wasjes en wat onderhoud gedaan. Daarna volgen de ‘noodzakelijke’ bezoekjes aan het plein met zijn terrasjes en haar dorpse gezelligheid. We zakken langzaamaan af naar het tempo van het reizende leven. Alles is goed, alhoewel misschien iets te warm soms. Gisteren was het tegen de 40° graden.
Go & retrieve!
We zijn heerlijk aan het vliegen. Go and retrieve. Wat zoveel inhoudt als: vlieg maar raak, je wordt opgehaald, heerlijk! Zo zijn routes, waarvan je normaal denkt, zullen we dat wel ondernemen, mogelijk. Als we de retour zelf doen, dan is je denken gestuurd. Waar zetten we de auto’s neer. Komen we daar wel terug? Gaan er bussen, treinen. Zijn taxi’s te krijgen. Hebben we een nummers, etc. Waar je vroeger simpel je duim opstak, is liften sinds Corona een stuk moeilijker geworden. Met een retrieve is ineens veel meer mogelijk en maken we plannen om via Ronda naar Teba te vliegen.
Zo gingen we vol goede moed op het vliegpad. Om 12.30 stond de Ganterfly bus voor, met Miquel die ons naar de Poniente start bracht. Omdat er nog regelmatig een noord component in de windrichting zat, was het wachten op het loskomen van de thermiek, om naar het westen te kunnen starten. Eigenlijk is het gewoon ook omdat de Noord start heel stijl, klein, onhandiger gelegen en daardoor minder aan te raden is.
In de bergen starten, na langere tijd, geeft een andere spanningsboog. De grotere hoeveelheid stress geeft een goede alertheid. Binnen de perken en als het maar niet te veel is natuurlijk. De nodige PFS, voor de insiders, en alle dubbele checks. Gelukkig is dat alles na de start snel vergeten.
Vliegen!
Bij de start bleek het startmoment super belangrijk. De een vloog direct een bel in. De ander vloog met de gieren omhoog. De volgende moest zich omhoog vechten, omdat de bel toch geen echte bleek te zijn. De volgende moest wachten op een beter moment. Kortom de uitdaging was begonnen. En pff uiteindelijk gingen we allemaal op pad. Van Algodonales naar El Gastor, een kilometer of 10-12. Flink tanken en door naar Ronda op zo’n 40 kilometer. Daarna verder richting het Oosten Ariate en Cuevas del Becerra. Zo lukte het de vallei van Ronda naar Teba te bereiken. Een deel kwam verder naar Teba met zijn heuvels en vele windmolens. Slechts een van ons wist tot Teba door te komen. Langs de berg bleek achteraf de betere route, maar daar is een CTR dicht bij, waar niet gevlogen mag worden.
Zo gingen de vier muske-vliegeniers richting Teba en retour zover het kon. Tot het moment daar was. De wind was toegenomen en we kwamen niet meer vooruit. Tijd voor een landing en een terrasje uit de zon!
