Van daklozen langs de snelweg😪tot lilliputter valleien, eindelijk zon!

Pas voorbij de Pyreneeën houdt het op met regenen. Het begint met daklozen langs de snelweg in Parijs 😪. Dan mogen we wegzakken in de gele koolzaadvelden en de groene zijde van de Pyreneeën. Niet voor niets groen, het is de natte zijde… Pas bij Olvega komt de blauwe lucht achter de wolken voldaan.

Paris, daklozen langs de snelweg 😪

We rijden dik twee uur file door Parijs. Het is op delen net een tour langs de daklozen, schrijnend. Op vrijwel alle plekjes waar niemand gemakkelijk bij kan, dus kan je er verblijven. Hoe ellendig ook. Alle tentjes, de stapels, open vuilniszakken, de illegale stroom aftap, vieze kleren, oude slaapzakken, mensen in wanhoop in de puinhoop. Soms vlak bij een bloeiende boom, die enigszins verlicht. Hoop doet gloren. Vaker ellende, leegte, weinig hoop. Confronterend, mensonterend in een rijke stad. Onaangenaam onveilig.

Bevangen door schaamte over de wereld, na het lezen van berichten over de vrouw van de minister van Defensie van Rusland, die kennelijk 50K per maand uitgeeft. Privéafspraken in Parijs heeft voor de aankoop van diamanten, kleding en bontjassen. Waar hij een belachelijke oorlog aanvoert, dit kennelijk kan financieren. Vliegt zij in, met haar privéjet en leidt, vaak met hem erbij, laatst nog die skivakantie, een mondain leven, getver. We struggelen voort in de file, Achter een Clio die niets snapt van oude vrachtwagens en optrekken. Ineens zien we zomaar zes dezelfde tentjes, dat voelt gezien. Nog steeds is de situatie verdrietig.

Het regent nog steeds

Dwars door Frankrijk heen zien we overal schitterend bloeiend geel koolzaad. Enorme velden vol zo ver als het oog kan kijken, mooi! Gecombineerd met de natuurstenen oude huisjes idyllisch. Het rijden is hier een feest voor het oog en maakt de dure péage goed. Red is behoorlijk duur als mini-vrachtwagen. De péage doet zijn naam eer aan. Het is wel veel beter rijden dan alle rotondes op de Route Nationaal, dus we bijten maar even door.

Na de vele velden volgen bizarre onweersbuien en gaan we de Pyreneeën in. Het is mooi hier. We rijden traag berg opwaarts en gaan zoef zoef omlaag. Dat is flink opletten of er geen gaten of hobbels in de weg zitten. Ook de mede weggebruikers in de gaten houden, dat ze niet ineens berg afwaarts denken laten we eens voor die rooie gaan rijden. Want dat komt niet goed. We rijden in Baskenland met zijn vele tunnels, ruige bergen, dennenbossen en snel stromende klaterende riviertjes. Vandaag ook mist en regen, dat geeft de weg een mystieke uitstraling.

Gisteren nog, kregen we een geweldige onweersbui over ons heen. Op de meteo loopt hij van hier helemaal tot over Nederland heen. Zo te zien krijgen we als we zo de bergen uitrijden, zon, zon, zon, zo’n zin in!

Na de Lilliputter valleien komen de bossen

We zijn al behoorlijk onderweg naar het midden van Spanje voordat de hemel opentrekt en de blauwe luchten ons tegemoet stralen! Tijd voor een lunchje in de zon. Mooi hier in de vallei. Ken je dat dat verhaal van de reus en de lilliputters? Precies zo is het hier. Mooie golvende heuveltjes en kleurrijke akkers en velden. Daarna ineens een groot Cipressen bos. Precies zoals in het verhaal. Wanneer zouden ze de reus gaan vastpinnen?

Via de hoogte plateaus van Guadalajara, langs de stier… Ja dat is ie dan!…naar het diner op een parkeerplaats bij de Lidl. Lekkere wijn gekocht, oeps geen opener. We hebben om de kilo’s te verminderen de vrachtwagen enorm uitgemest en gedownsized tot het minimale. Ehh onder het minimale blijkt nu. De enige die te koop is, is een luxe automatische op batterijen 😅🤣🙃👍

Red meets red