Vliegen vliegen vliegen
We naderen de Dolomieten, een van de mooiste bergketens die we in Europa hebben. De hoge puntige rotsen steken door het wolkendek omhoog naar de hemel. We zien enorm veel sterren, de lichtvervuiling is hier minder. We hopen op een sterrenregen, zoals voorspeld komende donderdag. Eerder zagen we een enorme komeet langs en door de atmosfeer schieten. Eerst de schrik en dan een enorme wauw.
Feltre
We rijden door een stevige regenbui met enorme spetters, een beetje hagel en zelfs sneeuw. Nog even langs de Monte Tomatico en we komen in Feltre aan, of beter gezegd Pedavena. Wat zoveel betekent als aan de voet van de berg de Avena. Onder de piloten kennen we de plek als Feltre en niet als Pedavena. Als we aankomen is het jaarlijkse dorpsfeest gaande en gaan we op de mountainbikes naar het centrum. Lekker scheuren bergafwaarts. Het feest komt nogal traag op gang. We hadden hoge verwachtingen van vaandel-zwaaiers en allerlei Middeleeuwse festiviteiten, maar het duurt ons te lang en we pakken een terrasje in het mooie oude centrum met geweldig uitzicht.
Goed geregeld
Het is super goed vliegen in Feltre. De vliegclub heeft een geweldig clubhuis op sportcentrum Boscherai in de vorm van een delta, die je goed ziet vanuit de lucht. De ijsjes, drankjes, inclusief het bier staan al koud klaar voor na de landing. Je mag een ligstoel pakken en gebruik maken van douche en toilet. Veel beter wordt het niet. We rijden in een busje van de club elke dag rond 10.30 omhoog naar de startplek. Dat gaat nog wel met het Corona protocol, elke pilot en de chauffeur zit met mondkap in de bus. Dat blijft afzien in de warmte van het dal. Hoe hoger we rijden hoe kouder en hoe lekker warm de mondkap uiteindelijk zit.
Afhankelijk van de windrichting zijn hier meerdere startplekken. Meestal is het gezien de ligging van de berg de startplek voor Noord-west wind. Al een aantal dagen veranderd de wind boven de 1500 meter, soms ook nog hoger, die komt dan ineens uit het Oosten. Dat is goed opletten dat je aan de goede kant van de berg blijft vliegen en niet ineens in de rotor terecht komt.
Super vluchten
Dan begint een week van louter overlandjes vliegen. Afhankelijk van het weer de ene dag wat verder dan de andere, maar amper minder dan 90 minuten per vlucht en de laatste dagen ruim 3 uur, heerlijk. Het begint al goed de eerste dag, nadat we de spullen op orde brengen. Een opgeladen radio, vario, genoeg water mee, bergschoenen en schone sokken. Jas en truitje voor de kou op hoogte, handschoenen en een lunch mee. Gelukkig hebben we bij aankomst op zondag eerst een was gedaan, zodat er weer schone kleren zijn.
Op de eerste dag verkennen we de stek en ontdekken we waar alle huisbellen en thermieken uithangen. We maken een vlucht om en rondom de berg met maximale afstand van een kilometer of 20. De dagen erna nemen de uren en de kilometers toe. We maken toplandingen als de wind afneemt en vrijwel iedereen uitzakt. Dan starten we rond een uur of 2 voor de tweede keer. Op dag twee start ik direct in een thermiekbel naar 1800 meter, joehoe! Het wordt een topper soarend langs de pieken van de Dolomieten.
Het is een geweldige vlucht.
Zo vliegen we over het Parco Nazionale delle Dolomiti Bellunesi naar het oosten tot aan Belluno waar de CTR vlak voorbij het grote meer start en je niet verder mag. De terugweg is wat lastiger, maar die lukt op een haar na. Een andere dag vliegen we naar het Westen en het Noorden hoog boven de pieken van de Riserva Statale Monte Pavione.
Op donderdagnacht staan we op voor de sterrenregen, die langs de aarde raast en dan is het tijd om verder te gaan.
Ciao Avena en mooi dal!
